İSA
Ruhülkudüsle dolu olarak, Erdenden avdet etti; ve Ruh tarafından çöle
sevkedildi.
2.
Kırk gün müddet İblis tarafından tecrübe olundu. O günlerde bir şey yemedi; ve
onlar tamam olunca, acıktı.
3.
İblis de ona dedi: Eğer sen Allahın Oğlu isen, bu taşa söyle, ekmek olsun.
4.
İsa ona cevap verdi: “İnsan yalnız ekmekle yaşamaz,”* diye yazılmıştır.
5.
Onu yükseğe çıkararak dünyanın bütün ülkelerini bir an içinde kendisine
gösterdi.
6.
Ve İblis ona dedi: Bütün bunların hükümdarlığını, ve onların izzetini sana
vereceğim; çünkü o bana verilmiştir; istediğime onu veririm.
7.
İmdi önümde secde kılarsan, hepsi senin olacak.
8.
İsa cevap verip ona dedi: “Rab Allahına tapınacak, ve yalnız ona kulluk
edeceksin,”* diye yazılmıştır.
9.
Onu Yeruşalime götürdü, mabedin tepesine koyup ona dedi: Eğer sen Allahın Oğlu
isen, kendini buradan aşağı at;
10.
çünkü yazılmıştır:
*
Tesniye 8:3.
* Tesniye 6:13.
“O,
senin hakkında meleklerine, seni korusunlar diye emredecek;”
11.
ve,
“Ayağını
bir taşa çarpmıyasın, diye
Elleri
üzerinde seni taşıyacaklar.”*
*
Mezmurlar 91:11, 12.
12. İsa cevap verip ona dedi: “Sen Allahın Rabbi
denemiyeceksin,”* denilmiştir.
* Tesniye 6:16.
13.
İblis her tecrübeyi bitirdikten sonra, bir zamana kadar ondan ayrıldı.
14.
İsa Ruhun kuvvetile Galileye döndü; ve bütün havaliye onun haberi yayıldı.
15.
Ve hepsi tarafından izzet görerek onların havralarında öğretiyordu.
16.
İçinde büyümüş olduğu Nâsıraya geldi; kendi âdeti olduğu üzre, Sebt gününde
havraya girdi, ve okumak için ayağa kalktı.
17.
Kendisine İşaya peygamberin kitabı verildi. Kitabı açıp şöyle yazılmış olan
yeri buldu:
18.
“Rabbin Ruhu üzerimdedir;
Çünkü
fakirlere müjdeyi Vâzetmek için o beni meshetti;
Beni
esirlere azatlık,
Ve
körlere gözlerinin açılmasını ilân etmeğe,
Ezilenleri
kurtuluşa kavuşturmağa,
19.
Rabbin makbul yılını ilân etmeğe gönderdi.”*
*
İşaya 61:1, 2.
20.
Kitabı kapadı, hizmetçiye geri verip oturdu; hep havradakilerin gözleri ona
dikilmiş kalmıştı.
21.
Ve onlara söylemeğe başladı: Bugün işittiğiniz bu yazı yerine geldi.
22.
Hepsi ona şahit olurlar, ağzından çıkan lâtif sözlere şaşarlar, ve: Bu, Yusufun
oğlu değil midir? derlerdi.
23.
Onlara dedi: Şüphesiz bana: Ey hekim, kendini iyi et, meselini söyliyeceksiniz;
Kefernahumda vaki olduğunu işittiğimiz şeyleri burada, kendi memleketinde de
yap, diyeceksiniz.
24.
Ve İsa dedi: Gerçek size derim: Hiç bir peygamber kendi memleketinde makbul
değildir.
25.
Lâkin doğrusu size derim ki, İlyanın günlerinde İsrailde bir çok dul kadınlar
vardı; gök üç yıl altı ay kapandığı, ve bütün memlekette büyük bir kıtlık
olduğu vakit,
26.
İlya onlardan hiç birine gönderilmedi; yalnız Sayda diyarında Sareptaya, bir
dul kadına gönderildi.
27.
Ve peygamber Elişanın zamanında İsrailde bir çok cüzamlı vardı; yalnız Suriyeli
Naamandan başka bunlardan hiç biri pak olmadı.
28.
Havrada bu şeyleri işitince, hepsi öfke ile dolup ayaklandılar,
29.
onu şehirden dışarı çıkardılar, ve baş aşağı atmak için şehirlerinin üzerine
kurulmuş olduğu tepenin kenarına götürdüler.
30.
Fakat İsa aralarından geçip gitti.
31.
Bir Galile şehri olan Kefernahuma indi. Sebt günü onlara öğretiyordu;
32.
onun öğretişine şaştılar; çünkü onun sözlerinde hâkimiyet vardı.
33.
Ve havrada bir adam vardı, ve kendisinde murdar bir cin ruhu vardı; ve o yüksek
sesle bağırdı:
34.
Bırak! bizden sana ne, ey Nâsıralı İsa? Bizi helâk etmeğe mi geldin? Kimsin,
seni bilirim, Allahın Mukaddesi!
35.
İsa onu azarlıyıp: Sus, ve ondan çık, dedi. Cin adamı ortada yere düşürüp zarar
vermeden ondan çıktı.
36.
Herkese de hayret geldi: Bu nasıl sözdür ki, murdar ruhlara kudretle ve
hâkimiyetle emrediyor, onlar da çıkıyorlar? diye birbirlerile konuştular.
37.
Havalide her yere onun hakkında rivayet yayıldı.
38.
İsa havradan çıktı, ve Simunun evine girdi. Simunun kaynanası şiddetli ısıtmaya
tutulmuştu; ona kadın için yalvardılar.
39.
İsa onun başında durdu, ısıtmayı azarladı; ısıtma onu bıraktı, ve kadın hemen
kalkarak onlara hizmet etti.
40.
Ve güneş batınca, türlü illetlere tutulmuş hastası olanlar onları kendisine
getirdiler; İsa da ellerini her birinin üzerine koyup onları iyi etti.
41.
Bir çoklarından da cinler: Sen Allahın Oğlusun, diye bağırarak çıkarlardı.
Onları azarlıyarak, söylemeğe bırakmazdı; çünkü kendisinin Mesih olduğunu
biliyorlardı.
42.
Ve gündüz olunca, çıktı, bir ıssız yere gitti; halk onu arıyorlardı, ve onun
yanına kadar geldiler, ve kendilerinden gitmesin diye onu alıkoymak
istiyorlardı.
43.
Fakat İsa onlara dedi: Allahın melekûtunun müjdesini öteki şehirlere de
vermeliyim; çünkü bunun için gönderildim.
44.
Ve Galile havralarında vâzediyordu.